dünya bedeninin üzerinde uçan ruh gemisinin
son yolcusu etti beni gidişin
geride…
göz pınarlarım kadar kurumuş bir hayal bıraktın
yürek yarasının ilacı
cennetteki zem zem suları kadar ırak
yaşayan ölü nasıl olur bilirmisin sen?
eşini kaybetmiş bir maralın suskunluğu gibi sevdim
uzanamadığım dalda gonca olduğun halde
suçum…
duygularının dibinde nöbet tutmaksa eyer
hiç hesapsız kitapsız sevmenin karşılığını
bu şerefsiz dünyanın kubbesine kurduğun darağacında vereceksem
son dileğim sorulduğunda
benim seni ilk seni seviyorum dediğim gün ki gibi
seviyorum demen olurdu…