Çok sevda yaşamıştı bu gönül daha önce

Hepsinin ismi sahte, artık geçmişte kaldı

Hepsini unutmuştu sözcüklere dökünce

Fakat sana olan AޞK, gündüz uykuya daldı…

Kalbimi uyuttum artık senin için atmıyor

Gözlerime aldanma beni aldattığı gibi

Gülücüğünü istek sanan beyin seni katmıyor

Gündüzle geceyi ayırt ettiği gibi…

Yönetmenim, afedersin devam etmek isterdim

Ben yazılanı yaptım, azrail rol arkadaşım

Kameram olsaydın son kez el sallar giderdim

Ağızlarda bir doğaç olarak kalmışım…

Kırmızıyı sana verdim, soğukluğumu da

Sen içimde kırmızı kar tanesi olmuştun

Bedenimi içine çeken toprak ada bermuda

Sen gökyüzünde iken su damlası doğmuştun…

Evet bu son şiirim kağıt ve kalemimden

Gönül defterinde başkasına yer kalmadı

Alın artık beni seven varlıkları elimden

Zaten aşık olduğum benim yazım olmadı…

Gözlerimi alın benden görmek istemiyorum

Zaten her şeyin sebebi onlar olmuştu

Gözlerine bakarak geceye uyanıyorum

İki dağ arasında bu kalbim vurulmuştu…

Kalbimi alın benden, vursun istemiyorum

Her saniye canımı daha da beter yakar

Yalnızlığı ben onsuz daha iyi yaşıyorum

İşte zamanı geldi, kalp sahte gözden bakar…

Ruhumu benden alın yanmak istemiyorum

Ona emanetti zaten, bir günaha vermiştim

O kendini gittikçe büyüyen kar topu yapmış

Ben ona ormanları çoktan feda etmiştim…

Ve son dörtlüğün zamanı şimdi geldi artık

Giderken bana hoşçakal demeni istiyorum

Varoşlardan geldim ben onun için üstüm yırtık

Benim giderken son lafım SENİ SEVİYORUM (.)