Sokaklar bembeyaz sevgili
Kar yağdı umutlarım gibi yollarında üzerine
Bir selpak satan küçük çocuklar var sokakta
Bir de soğuktan nasırlaşmış ellerinden nağmeler
dökülen kemancı
Bir de ben varım sevgili, bir de ben…
Arabalar bile terketmiş sanki bu zavallı şehri
Sokaklar sevdalarını ağaçlara kazımış
nice sevgilinin yalnızlığı kokuyor
Sokaklar ıslak…Yaban…
Sensiz be sevgili!
Tarumar olmuş gençliğim gibi
Yaşamak değil ya bizimkisi
Tüketmekmiş adı
Ya da tüketilmek mi denmeli sensizliğin atlasında?
Arkamda bir sürü kırık dökük aşk hikayesi
Arkamda kopamadığım insanlığım
Sokaklar acılardan buz kesmiş
Ağaçların dallarında kar kütleleri
Yüreğim suskun,
Yüreğim hasret be sevgili!

Günün bittiği yerden başlıyor da gece
Ben senin gittiğin yerdeyim hala
Bittiğini söyleyemedim kendime
Sokaklar ağlar diye korktum
Evler de terkeder sandım bu hüzünlü şehri
Ben sensizim ya sevgili
sensiz kalmasın istedim çocukların çiçek yürekleri.

Önceden de dolaştım ben bu sokakları
bir keresinde- sanırım önemli bir gündü-
Duman değil de sevgi kokuyordu şehir
Güller açmıştı bütün kızların ellerinde
Benim elim solgundu
Yüreğim sensizdi sevgili
ama terkedilmişliğine alıştım bu şehrin
Yakacak niyetine hayaller dolduruyorum evime
Bembeyaz olsa da sokaklar sensizlikten
Müjdemi bekliyorum
Bahar gelecek de döneceksin diye

Sokaklar üşütüyor çocukları
Sevgisizlikten nasır tutmuş kemancının elleri
Ben müjdemi bekliyorum sevgili!
Bahar gelecek de sevgili!
Bahar gelecek de!..

20.02.2000