Ölü bir camdan ağlayan korku
İnliyor serserî ve boş geceye;
Kaldırımlar bütün sükût, uyku…

Her duvar, her kovukta şimdi niye
Bir büyük göz niyâz eder, ağlar
“Bitsin artık bu gizli şüphe!” diye?

Korkarım…Saklanır heyulâlar…
Bana der: “İşte bir sahîfe oku,
Sarı gölgemde hasta kalbin var!”
Ölü bir camdan ağlayan korku…