Her sabah kalktığımda,
Perdeyi korkarcasına aralar bakarım gökyüzüne.

Siyah mı bulutlar yine diye.
Ürperir ellerim
Ya yine siyahsa bulutlar

Her gün alırım elime fırçamı, beyaz boyamı
Boyarım tüm siyahları.

Ben boyadıkça grileşir siyahlar.
Dönmez kolay kolay beyaza.
Bir kaç kat boyarım

Ertesi sabah umutla açarım perdeyi
Nasılsa boyamıştım siyahları
Beyazdır artık siyahlar

Hayır, duruyor siyahlar aynı yerde.
Beyazlar bulut olmuş,
Çoktan gitmişler buralardan
Siyah bulutlar çökmüş yine gökyüzüne.

Bıktım artık boyamayacağım siyahları beyaza
Nasılsa değişmiyor boyamakla
Diye düşünüp yılmışken savaştan

Hatırlarım birden
Hayatımdaki kalıcı beyazları
Baktığımda kalbimi aydınlatan,
Gözlerimi parlatan beyazlarım var benim

Tekrar alırım fırçamı ve beyaz boyamı
Yılmadan günlerce
Kat kat boyarım siyahları yeniden beyazlara

Bilirim ki gidecek siyahlar hayatımdan
Ben boyamaya devam ettikçe beyaza.

Bir sabah kalktığımda gözlerim kamaşır
Aydınlık veren beyazlarla.

İstanbul – 18.10.2007