Nasıl birleştirmişti yolları kader?
Hatırla…
Sen nerden, ben nerden kopupta geldik?
Bir savaş tutturduk vuslat adına,
Başladığımız yer de birdi aslında, bilirdik.

Beş kere geçti desem zemheriler,
Beş kere ömrümüzden yıllar tükettik.
Beş cemreyle canlanmıştı da toprak ana;
Sitem değil ettiğim sevdiğim,
Can’ın var ola.

Boynu bükük eşiğinde kul olmuş yürek;
Eteklerim sarı yaprak,
Ellerim dualara açılmış çiçek;
Saçlarım kristalden karlarla apak,
Bir nefeslik can’ım var,
Varlığından dahi geçti geçecek…