Bir kutlama sabahında
en güzel giysileriyle çocuklar
ve ellerinden tuttukları babaanneleri
Yollarda güllerle
yüreklerinde binbir umutla yürürken yeni bir bayrama

bir vahşi el uzanıyor üstlerine
Hayallerini çalıyor çocuğun yüreğinden
Babaannenin geçmişini çalıyor
Yarınları kanlı bir sabaha teslim
kılıyor bedenler

Bir ses duyuyor insanoğlu
Vahşetin belgesi yerleşiyor kulaklarına
uğultulu çığlıklar kalıyor
bedenlerden geriye

Küçücük bir yüreğin
Umutları çınlıyor gökyüzünde

Sebebi yok vahşetin
Terörün nedenleri olmadı hiç bir zaman

Hastalıklı bedenlerinden
Düşlerini yitirmişliğinden bir kaç insan
Adlarına intihar komandosu deyip de
Çıkıyorlar sokağa
Bir bakıyorsun ki
Dininden ya da dinsizliğinden belki

Adından değil insanlığından da
Sadece düşsüzlüğünden birilerinin
Paramparça dağılıyorsun sokağa

Ellerin kalıyor sahipsiz
Küçücük ellerini tutmuyor kimseler
Göremiyorsun büyüdüğünü torununun

Sadece bir bayram sabahında giyindiğinden
Torununa sevgini ve geçmişini öğretmek isteğinden

Paramparça bir beden oluyorsun da
Kanınla sulanıyor çığlıklar

Küçücük yüreğiyle yarınlarını çalan birileri var
Dinini, bedenini ve umutlarını çalan birileri
Sebebi yok ruhu da öyle
sadece kan var artık
bir de acısından gözyaşlarına sığınan
Geride kalmışlığına lanetler yağdıran
bir kaç acılı insan.

Bir bayram sabahında
Yeni giysileriyle sokağa çıkan
Yüzünde en güzel gülüşüyle
Gökyüzünde asılı kalan
Küçük çocuk

Düşlerini çaldılar ya
Özür dileriz…

19.11.2003