Saklanıyorum
Bilirsin bu seremonide düşler birleştirirken ellerimi
Yeminler düşer incire ve zeytine
Duan olurum, bir duha da bana ayır
Zaman boşluğunda
Zaman boşluğunda melekler
Sayıklarken âminleri
Bir duha da bana ayır dilinden
Saklanırken.

Sur’ a üflenince, İsrafil kanadında bir heyecan
Belirir gözlerim sebebe tutunurken
Aşikâr et yolları, bitimsiz serüvensiz
Bir imza gibi uzanırken sayfada
Göster, bir dilek at yıldızlara, sar beni
Eserken rüzgâr, titreyişlere dök, hitabında

Kelimeler perçinlensin, kanatlanırken kuşlar
Bir Filistin olsun gözbebeğin
Bir sapan taşı, kırılırken savaşlar intifadanın
Beni mevzile bir tarafım ağır bassın hayata
Ölümler ki kursağında taşır her mermiyi.
Öbür yanım özlem olsun, kırılırken kanda.

/…
Her zaman vardır bir yerinde ben gibi muzdarip
Olması gereken yaşamların kıyısında, akıtacağım
Peronlara döşediğim ayrılık mayınlarını, gidişlerin yasına
Çoktur hünerine dökülen yaş, bir damla, ziyan tanı beni
Ayrılığın mekik istasyonu, dilimde vebal, düşürdüm seni gök
Fırtına bıraktı ardımda, savruldum.

Bir yetimin hüznünde sancağı bıraktı savaşlar, kırarken
Nöbetleri, bir deli söyledi, gece intiharında mazbatasını yayımlayan
Üç beş cübbeli geçti sokaklardan, kahrolsun, kahrolsun, kahrol…
Kahroldu zalimin sancaktarlığı, elemin sireninde, bayram mı?
Yoksa sahibine şekerler mi düş/tü çocukların elleriyle.

Mevzileniyorum, körebe oynarken manşetlerde, görmezden geldim,
Bir aşkın içinde aşkın güçlüsünü aldım, gücüne güç kaçtı infazlar
Doğdun, bildim ki, tanıdığım çiçeklerin isminde bir bildiri gibi
Dikildin karşıma, sapan taşıyla yoğrulduğum düşler, artık çifte taş
Okeyleniyor zalimin göğsüne. Vur çatına sen de, dik burçlarına
İntiharı yıkan feryatların sokak başlarına, mevzilenelim aşk limanında

Mayışıklığı yüze vuruyor elim. Elim topluyor darmaduman
Kırk/ikindi geçirdim baharı vururken sepkenler cemreleri
Düşürdüler, aşk korkusu sarmışsa insanı/ düşsün feryada
Korkma çığlığım yüz desibeli aşkındır sana sabah
Uyandığında bula saate şiir saçmalıyor geceler.