sıcak bakışlarda kimi zaman
tek sobalı bir oda
küçük kuytu aydınlık
buldum sanıyorum bazen
işte burası diyorum
burası olmalı
sığınacak yuvası
içimdeki çocuğun
avunuyorum
sonra
sonra sönüyor aydınlık
siliniyor bakışlar
kaybediyorum gözbebeklerini
gözkapakları altında
tükeniyorum

toplayıp gücümü bazen
gülümsüyorum yine de
yine de açmıyor çiçekler
yeşermiyor toprak
sert vuruyor rüzgar
etime kemiklerime kadar
yine aynı soğuk
yine aynı çile