Sevgiyi öldürdüler gülüm, sildiler insan kalbinden tüm güzellikleri,
adına aşk dediler beden sundular karşılığında, adına sevmek dediler
beden istediler karşılığında, adına özlem paylaşma dediler yaşamı istediler.
O kadar zor ki anlatmak ama anlamak da bir o kadar kolaydır
gülüm acıları ve olanları.
Doğduk bir bilinmeyenli denklemlere dair olarak,
hayat bize çok bilinmeyenli denklemleri öğretti.

Sevgiliyi bilemedik, sevgiyi bilemedik, aşkı bilemedik ve göremedik,
karşımıza bir ekran koydular ilk gecede dudaklarından öpüşerek sevgiyi
anlattıklarını sanan aktristler ve artistler vardı ve biz ekranlardan
öğrenmeye başladık öpmenin sevmenin bir göstergesi olduğunu.
Çocukluğumuzda sevmeyi bilemedik, gençliğimizde sevgiyi bilemedik,
yaşlandık aşkı bilemedik-bak burada bile bilinmeyenlerle dolu bir dünya
kurmuşuz kendimize-kendi yalnızlığımızda kaybolduk…

Aç kaldı kızlarımız, kadınlarımız, açlıklarını gidermek için bedenlerini
sunmalarını istedi denklemin diğer tarafı. Para girdi bedenlerimize
gülüm ve para ile yaşadık yaşanılması gereken en güzel duyguları parayı
bastıran sahip oldu en güzel bedene parası sahip oldu gözlerimize…
Güzeli aramadı kimse, doğruyu aramadı kimse, yaşamı anlamadı ve çözmek
istemedi denklemleri…

para saltanatını sürdü biz kaybolduk karanlığında gecenin. Yataklarda
histerik çığlıklar atıldı oysa o çığlıklar aşktan değil acıdandı.
Sistemli olarak öldürdüler sevgiyi, annemizi unutturdular bize, şefkati,
sevgiyi, paylaşmayı unutturdular bize. Adına gelecek dediler küçük yaşta
kızlarımızın bedenlerini sundular gözleri dönmüşlerin önüne, adına
gelecek dediler binlerce yatak açtılar yorgansız ve yastıksız yatırdılar
tüm güzellikleri ve inanılmaz şekillerde tecavüz ettiler yitip gitti aşk
adına, sevgi adına, gözlerdeki ışık adına olan herşey…

Benliğimizi yitirdik gülüm, hatırasız kaldık, akıllanmadık
akıllanamadık… adını koyamadığımız düşlere girdik ve adını
koyamadığımız bedenlerle birlikte olduk. Aradığımızın ne olduğunu
bilemeden… bizi yönlendirdiler amaçsız kurallar koyarak ve biz yitip
gittik kendi hayallerimizde. Ufukta doğan kızıllık bile saklamaz kan
rengi düşlerimizi artık…

Herşey bu kadar kötü değil gülüm, gelecek güzel günleri düşleyen
çocuklarımız da var birgün onlar çıkacak karşımıza çiçekleri koparmadan
dallarından sevmeyi ve bakmayı öğretecekler bize… En güzel çiçek
dalında kalan çiçektir.. Sahip olunca solacaklarını bile bile koparma…