Bilmiyordun ki içimde ne kadar büyüdüğünü
Bilmiyordun sevgilim gün geçtikçe artan hüznümü.

Önceleri sessiz bir ilişkiydi sadece
Paylaşılan şeylerle sınırlı kalan
Ve… bakışlarımızdan kaçınan
Gün geçtikçe yoğruluyorken sevgi,
Kaplıyorken benliğimi
Anlayamamıştım henüz
Her yerde seni görmemin ve gecenin bir vaktinde
Seni düşünmemin nedenini
Ve de…
ޞiir yazma hastalığımın tekrar nüksedişini.

Belki de erken diye düşünmüştüm
Ya da, bu duyguların bana uzak olduğunu
Ancak
Her gün daha da alevleniyordu
anlamını veremediğim şeyler
dememiş miydi ki şair :

“Başlangıçta doğruydu belki.
Sıradan bir serüven, rasgele bir ilişki gibi başlayıp,
günden güne hayatıma yayılan, büyüyüp kök salan,
benliğimi kavrayıp, varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.
Ve hala bilmiyordun sevgilim;
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim…”

Bu şiir anlamını buluyordu bende şimdi
İnsan nasıl sevmek için kendisini zorlayamıyorsa
Sevmemek için de kalbine prangalar vuramıyordu
Bunu anladım yeni yeni
İnan bana… ben sende buldum kendimi
Ne yaparsam yapayım
Engelleyemedim “cam gibi gözlerinin”
Kalbimi işgal edişini
Ne kadar da zorlamıştım oysa

Sevgini ve seni kaybetme korkusu vardı içimde
İçtenliğini, sıcaklığını ve… ve… gülüşünü
Belki ihanet ediyordum yakınlığına, arkadaşlığına
Ama demin de dediğim gibi
Engelleyemiyordum oysa… ne yaptımsa…