Her zamanki gibi alıp çuvalımı; sırtıma vurdum
Fazla ağır gelmedi bana
Ve koyuldum yola

Fakir,zengin,şehir,köyle
Gittim işte öyle,böyle

Bilseniz sevgisiz ne insanlar,varlıklar gördüm
Hepsine çuvalımandan bir parça çıkarıp verdim

Paylaştıkça;verdiğim şeyin nasıl artacağını öğrettim

Reddetmediler çuvalımdan çıkarıp verdiğim parçayı

Öyle ya,
Sevgi dağıtıyordum ben
Ve kim hayır diyebilirdi ki sevgiye!…

Ankara – 2000