Yaşam;
Anadolu’da bir köyde,
Çekilen halayda terli bir mendil..
Sevgilinin gözüne bakarken,
Kanımda şahlanan deniz dalgası.
Bir aşk, bir şiir, bin umutla
Celali bir inadım, şimdi
Yıldızlara asılı,
Güneşe saf tutan cesetler miydik?
Yoksa,
Nemrut’ta
Karakartalın kanatlarındaki özgürlük müydük?
Bilmiyorum…

Yağsın bana, sana
Gökkuşağı rengiyle,
Buluttan boşalan yağmur.
Gözleri güneş,
Dudakları ateş,
Kadın yüzlü,
Tanrıça olunca Mezopotamya
Bambaşka olur.
Bahar teniyle.
Avuç avuç
Uçuruverir özlemlerini İzlo’dan aşağı…

Ekebilsem baharı,
Bir de,
Sevda kokan çiçeğe
Zincirlesem gözümü…

İstanbul – 2000