Acımasız bir şehrin sokaklarında yapayalnız
İt, kopuk
Geceyarısı yalınayak
Ayyaş mahallenin daracık kaldırımlarında serseri mayınım
”O”nu özledim.

Yine o sarı ahşap binanın önünden geçiyorum
Kafam bozuk
Yani dumanım tepeden çıkıyor senin anlayacağın.

Hey be İstanbul
Bize mi kaldı sevda bekçisi olmak
Bize mi kaldı suç mahalli aşktan yana kodese tıkılmak
Bize yakışır mı mezarda yaşamak

Hey be İstanbul
Bize reva mıydı seven Yar’dan ayrılmak… ?