Bir yanlışlık olup da, soran olursa beni,
Çilelere alışmış, bir serseri desinler.
Yeniden kurmak için, kaybettiği düzeni,
Her belaya bulaşmış, bir serseri desinler.

Ondaydı bitmez kaygı, ondaydı derdin hası,
Bizlerdik bu hayatta, en belirgin tasası,
En son gördüğümüzde, uzun sözün kısası,
Saç sakala karışmış, bir serseri desinler.

Bir kere içtenlikle, güldüğünü görmedik,
Sebebini düşünüp, kafamızı yormadık,
Hayatı çıkar bildik, derdini hiç sormadık,
Yalnızlıkla yarışmış, bir serseri desinler.

Daha yaşı çok gençti, çabuk küstü hayata,
Ne ölümler tattırdı, yaptığı bir tek hata,
Yaşamını ölmeden, yitirmişti adeta,
Eli yüzü kırışmış, bir serseri desinler.

Hayatı dert sanırdı, böyle karamsar biri,
Acımasız hayatta, yalnızlığın şairi,
Vefasız sevdiğine, birkaç sitem şiiri,
Yazmak için çalışmış, bir serseri desinler.

Kahramanmaraş – 1994