Bilemiyorum Saadet!
Hangi hüzünlü şarkının
Dikenli güftesinde başlar aşklar
Ve ben, ne zaman gözlerimi yumsam yüzüne
Hangi dağın zirvesinden patlar
O ciğerimi söken bakışlar

Bilemiyorum Saadet!
Hangi hâin mısrâ da saklıdır
Saadetli sevdalar

Öyle gülme Saadet!
Gelemem gülüşünden fışkıran o ışığa
Yolum kör kör düğümlenir
Nerede bir çöl varsa oraya uğrar ayaklarım
Yığılır dağ taş önüme, ömrüm solar
En çokta bana sevdaya boyun eğmişliğim koyar

Bakma öyle Saadet!
Aşk dediğin bu devir de
İnsanın kanını içerek doyar

Biz şarkımızı söyleyelim Saadet!
“Sensiz Saadet neymiş tatmadım bilemem ki”
Çalsın gönlümüzün maviliğinde
Eski zamanların eskimezliğinden
Açalım yelkenlerimizi yalnızlık sevdalarına
Yalnız gelip yalnız gidiyoruz hiç anlamasakta