Sevgiliye

Sensiz İstanbul sessiz
Yemekler lezzetsiz, şarkılar keyifsiz
Güneş cehennemi hatırlatıyor
Korkuyorum ölmekten sensiz
Sensiz İstanbul sessiz
Ben çaresiz

Sensiz İstanbul sessiz
Esmiyor rüzgar, dalgalanmıyor deniz
Bulutlar da gelmiyor bu şehire
Toprak kurak, çiçekler cansız, renksiz
İstanbul ölüyor sensiz
İstanbul çaresiz

Sensiz İstanbul sessiz
Geceler uykusuz, ben ümitsiz
Gülen yüzüm sahtekâr
Mutsuzluğum bariz
Sensiz İstanbul sessiz
Gel artık sevgili
Yaşanmıyor sensiz.

İstanbul – 15.08.2007