yine de gülebiliyorum bak
yokluğunun ardından
bir türkü dinliyorum; kaypak
bir gölge izliyor yolumu; kapının arkasından

öğreniyorum sensiz bir hayatı
ޞirin’de gözünü yumdu kafesinde
yakmayacağım senden kalanları
öğreniyorum hatıralarınla yaşamayı

yatağımda hissediyorum seni her gece
soluyorum derin derin nefesini
kokun sinmiş üzerime
yinede çok özlüyorum seni

bugün gittin ama
biliyorum geri döneceksin
tıpış tıpış geleceksin baş ucuma
çünkü beklediğim sensin

sana söz verdim çünkü
özleyeceğim,
bekleyeceğim,
ve çok seveceğim..

Zürich / İsviçre – 24.12.2006