Binlerce zalâmla iç içe yine bir sabah!
Yok ufuklarda ışık, yok insanlıkta tebâh.
Olmazsa İlâhî inâyet, doğmazsa bir nûr;
Çekeceğiz hepimiz, çekeceğiz bîhuzur…
Ve inleyecek millet daha bir sürü-eyyâm,
Bir sürü eyyâm, tütecek sînelerde âlâm…
Sönecek safha safha hep ümîd-i istikbâl,
Saracak ufk-ı milleti bir bitmeyen melâl.
Olacaksa olacak, biz ettik kendimize,
Geçip giderken zamanlar gafletle diz dize.
El ki bizim olmadı beyne mürâfık başta,
Dil ki bizimdi, söylemedi hakkı savaşta.
Göz kulağa, dil de dudağa olmadı zahîr,
Ve sustu sîne-i millette emr-i “veşâvir!” *
Olacaktı elbet fecr-i ümidimiz hüsrân,
Dolacaktı elbet âfâkımız nây-ı nâlan…
Doğsun bize va’dettiklerin, doğsun
İlâhî! Sen’sin ümîdim, Sana’dır recâm lâtenâhî..!

* Al-i İmran ,159.