boş kadehin konukken kırık masamda
düşlemek seni beynimi yakan kızıl kor
şafak sökerken sabahın kalbini seherde
tütmeyen ateşte yanmayı gel bana sor

sulamadığım çiçekler solarken bu evde
sevdiğin o menekşeler hâlâ inatla mor
herkes telaşlı yaşarken bu koca şehirde
durmuş saatlere tutsaklığı gel bana sor

bıraktığın o yerde kaybetmeden umudumu
gözlerim ıslak, beklemek seni ne kadar zor
kör karanlık yavaşça tükenirken yarı gecede
simsiyah yokluğunda var olmayı gel bana sor.