Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm…
Önce kahve gözlerin geliyor, gözlerimin önüne,
Güllere güzellik verir gibi
O yeşil gözler bir baktı,
Nazarıyla gönlümü yaktı.
Gülün yeşil yaprağından gelsin diyorum ölüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Sarı saçların geliyor sonra…
Hani türkü der ya;
‘Sarı çiçek sarartıyor dağları…’
Sarı gül gibi sarı saçların,
Ağarttı bak bu bendeki saçları.
Sarı gül elinden gelsin diyorum ölüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Nasıl anlatayım bilmem ki?
Beyaz kelimesi anlatamaz tenini.
Yüce dağ başında, temmuzdaki kar gibi,
Teninin beyazlığı geliyor bir an hayalime…
Beyaz gül elinden gelsin diyorum ölüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Ve o yanakların renk veriyor dünyama…
Belki her şeyi tozpembe görmem ondan.
Yanaklar pembeleşmiş, sanma ki kandan,
Seviyorum derken renk alıyor gül gibi…
Pembe gül elinden gelsin diyorum ölüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Hayatımı koydum ikisinin arasına….
Ne kirazı, ne vişnesi, tam kırmızı gül.
Dudaklarından bahsediyorum ey yar! ..
İstersen deli deyip, bana gül…
Kırmızı gül elinden gelsin diyorum ölüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Daha sana seni, nasıl anlatsam?
Daha nasıl derdime dertleri katsam?
Sana harcadım bu ömrü, alan olmaz ki satsam,
Uğruna boşa geçti, isterse bitsin ömrüm,
Gülü sende, seni gülde buluyorum gülüm.

Mersin – Ekim 2006