Seni beklerken gidişini ve ayrılığı düşündüm;
Gözlerinden uzak olmayı
Dokunamamayı, soğuk taş duvarları
Yarına ait sözcüklerin bir başka güne ertelendiğini
Tebessümle gözlerine bağlanamamayı
Sabaha ait gülüşlerini
Akşama ait sıcaklığını
Kızdığında bile bana sarılma isteğini
Bir kaç saniye bile olsa bakışlarının uzaklığını
Bir gün daha koparabilmenin sevincini
Sana yaslanıp bir başka öykünün kahramanı olmayı
Kulağımdaki anlamsız müziklerin gözlerinde resimlendiğini
Sayıların dokunmak için fırsat olduğunu
Saçlarına tutunabilmeyi
Giderken bile döneceğini bilmeyi…
Düşündüm düşündüm…
Ama geldin ya..
Erteledim düşünmeyi.

ޞanlıurfa – 15.10.2007