Belki gecenin ayazında düşen gün ışığısın
Belki de yanardağın içinde serin akarsu.
Tek bildiğim kalbimdeki tarifsiz sızı,
Seni anlatıyor her nabzımda, sadece seni!..

Her adımda, rüzgar dudaklarımı dövüyor
Her kirlendiğimde, sular ellerimi dağlıyor
Her sarıldığım yastık nefesimi kesiyor.
Anlıyorum;
Özlüyor her saniye dudaklarım, ellerim, nefesim;
Seni!..

Evet, yoktun yine tüm gece yanımda
Ne rüyalarımda gördüm seni
Ne de boş yatağımda,
Bir karanlık, bir korku, bir de hasret
Unutturmaya çalıştı, Seni!..

En son yürüdüğün kaldırımda oturdum
Oradan geri gelmeni bekledim günlerce.
Haftalar geçti, aylar geçti…
Binlerce yabancı geçti yanımdan,
Defalarca sordum ama;
Onlar da görmemişler seni!..

Yeni başladığım tabloyu yeni bitirdim
Benim, sensiz; yalnızlıkla savaşımı anlatan.
Alıp odamın baş köşesine astım taşım diye
Altına en son senin girdiğin yatağımı mezar yaptım
Soğuk yorganımı örtüp kefen niyetine
Senden umudu kesip eceli çağırdım.
Olur da gelirsen ben öldükten sonra;
Ağla, çünkü;
Adli tıp raporunda, sebep yazacaklar, Seni!..