Sene bin dokuzyüz doksan… diye başlayan cümleler kuruyorsun
Ben küçükken, lisedeyken diye başlıyorsun hikayelerine
Her geçen yılı daha net hatırlıyorsun, unutmaya kıyamıyorsun

Aşk ile katık ettiğin yılları hayal meyal sofrana taşıyorsun
yalnız kaldığın sahur saatlerinde davuldan önce uyanıyorsun
Sindiremiyorsun içine ne kış soğukluğunu ne yakan sıcağı
Tek bir bahar vardı belki sende kalan, hatırlamaya çalışıyorsun

Artık kırmızıyı sevmiyorsun, daha ağır olmalı insan diyorsun
Lisedeki çizgili kazağını katlıyor, çocuğuna saklıyorsun
“Biz de büyüdük be arkadaşım” sohbetlerine dalıyorsun
Her geçen yılı aklından daha aheste çıkarıyorsun

Bu sene biraz geçmiş biraz gelecekle dağıtmak istiyorsun
Aşkı öyle derin yaşadın ki zaten, yıkılmak nedir bilmiyorsun
Gönlünden boğazına takılan her yumrukta artık ağlamıyorsun
Tatlı bir tebessüm geliyor bugün, sıcak bir heyecanla ağırlıyorsun

Aslında sen seni büyüten o yılları çok seviyorsun
Tek bir bahar vardı hep aklında kalacak belki ama…
sen daha nice kışlara bahar dedirtecek bir insansın!
Yüzün ve gönlün hep böyle kalsın
Hep böyle kal

04.09.2003