Aşkın ateşiyle kavrulup piştim
Büyük bir çıra da içine sen at
Sabahlara kadar ayılıp içtim
İçkinin suçu yok sende kabahat

Evinin önünden bin kere geçtim
Aç şu pencereyi dışarı göz at
Bin güzel dururken ben seni seçtim
Bu aşkın sonu yok sende kabahat

Aşk diye yanmadan önce bir hiçtim
Gönül bir resimmiş sevmekse sanat
Sevgiyi ekerken ayrılık biçtim
Gönlümün derdi çok sende kabahat

Bende bir zamanlar sevgili gençtim
Konuyu açmadan ne olur kapat
Bu hayat derdine düşmeden dinçtim
Derdime çare yok bende kabahat