gidene özlem…

nice sevdalar yaşadı
bu yürek
ve elbette
nice ayrılıklar..
ama koymadı hiçbiri bana
senin ayrılığın kadar.

ayrılığın haberi
bir dostun acı dolu sözlerinde
kara saplı bir bıçak gibi
saplandı bugün yüreğime…
bir sevda ayrılışı sonrasında
tüm söylediğin sözlerin
yankılanırken beynimin vadilerinde,
yalçın kayalıklardan geçildiğinde
elimde sulanacak bir umudumun
bile kalmadığını öğrendim.

içimde binbir türlü fırtına koparken
ve sislenirken gözlerim,
ellerimi tuttuğun ellerinle
sıkarken şimdi boğazımı,
siyahlara bürünmüş bu yürek
içinde,
rüzgarları
fırtınaları aşıp
bizsiz bir dünya
nasıl kuracağım.

sen her zamanki gibi pervasız
ben içime kor düşmüş
acılı, derbeder ve çaresiz;
“aşkını içine gömmüş- artık sensiz
bir dünya nasıl bulacağım.”

gözlerimden süzülen yağmur damlaları
değil birtanem;
sensizlik sonrası
bilinmezliğe doğru koşan
umarsız bir erkeğin
son gözyaşları.

bu şiir bana dönmen için
değil birtanem;
“bir yaprağın titreyişine,
bir serçenin bakışına
benzeyen o gözlerine
sonsuz bir özlem.”

ömrün boyunca seni
benim kadar seven
olmayacak…
ayrılığın haberi bu kadar taze
kor düşmüş yüreğimde;
lâkin biliyor musun birtanem
“yine de
seviyorum halâ seni ben.”

İstanbul – 24.12.2006