Rüzgarların alıp götürdüğü
Yapraklarda aşina ızdıraplar
Filizlenmiş acıları çağırır
Çıkmaz sokaklarında hayatımın
Bir söz isterim yağmur gibi
Hani senin sözlerin nerede

Odalarda karanlığa çekilirken perdeler
Yalnızlığım başlar yeniden
Zavallı duvarlar ağlar
Kanlı gözyaşları ile çaresizliğime
Bir yüz isterim aydınlık
Hani senin yüzlerin nerede

Kuşlar kanatlarıyla insanlar ayaklarıyla
Kaçarlar bir nefretten
Ümitsizlik türkülerde ağlarken
Göz kapaklarımda ağlaşır yorgunluk
Bir diz isterim başına
Hani senin dizlerin nerede

Kimsesizlerin mekanı parklar
Ve yıldızların şavklandığı ıssız sokaklar
Düğüm düğüm bağlar kederleri
Ben mes’ut çehrelere imrenirim
Ve bir göz isterim orman yeşili
Hani senin gözlerin nerede