Sana tutulmuşum vakti yok,
Sen ne anlarsın?
Ateşim sönmedi alevlendi,
İstemem su serpeceksen,
Kalbim delik deşik yaramı mı saracaksın?
Gözlerim yorgun ve hasta,
Okşar mıydın beni ağlarken.

Nasıl oldu kıvılcım sandığım,
Büyüdü düştü içime,
Alev aldı yangınlar koptu.
Bakamadığım gözler yakar oldu,
Koklayamadığım kokusu boğar oldu,
Ben düşündükçe çıldırır oldum.

Yanımda yok o güzellerin bir tanesi,
Her gün başka sayfası aşkın, kar tanesi.
Eritir yine nice yürekler önünde üzgün,
Görmez de yakar bir bakar öyle masum.
Düşerim boşluğuna ey yalnızlık.
Sen mi anlarsın sevdamı yalnızlık; kimsesiz karanlıksın?
Kimse anlamaz oldu be dertli yüreğimi.
Aslen benim gibisin yalnız ve karanlık.

Sevdiğimi söyledikçe niye söversin,
Ateş seni yakmadıkça niye su dökersin.
Başkasına vardıkça beni deli edersin,
ޞaşırır kapıyı gözlerim dört duvar arasında,
ޞaşar da duvarlara vurur ağır başım.
Kaçıncı söylediğim gözlerde yaşım,
Kaçıncı bu beni yakma oyunun.
Yetmez mi beni bu hallere koyduğun.
Bulabildin ya yine birini,
Aç gözlerini yitirdin yüreğimi,
Yitirdin alçak ellerinle.
Sen beni bitirdin nasıl bir sonsun sen.

Düşlemek zor mu zor sensizliği,
Kahroldu şimdi sensiz duran yürek.
Acıya alışır oldum her gözyaşımla,
Ateşi yakar oldum bende yaptığın aşkla.
Sana yürür oldum takıldım düştüm,
Bitişi yok bunun takılır dururum ben sana.