Sen hiç yetim oldun mu
Yetim nedir bilir misin
Anlar mısın babasızlığı

Ölüm gününü bir yemekli tören
Sandın mı
Bir toprak yığıntısı gösterdiler mi sana
Mezar diye
İnsanlar acıyarak baktı mı yüzüne
Birileri okşadı mı başını
Soğuk elleriyle

Buğulu cama hiç yanağını dayayıp
Yol gözledin mi
Arkadaşlarının baba diye
Seslendiğini duydun mu
Yorganı yüzüne kapayıp
Babam babam diye ağladın mı

Resimlerine bakıp
Gelir diye beklediğin oldu mu yıllarca

Sofranızın bir kenarı boş kaldı mı
Derin derin dalıp gittin mi o tarafa bakıp
Yemeğini yarım bıraktın mı

Yetimliğin mağdurluğu çöktü mü yüzüne
Soluk soluk
Omuzların düştümü önüne

Erkeğin E sini bilmezken
Bu evin erkeği artık sensin dediler mi sana
Nerden bilesin ki

Peki
Gözü yaşlı bir anne gördün mü
Genç
Çocukları kanatlarının altında
Çifte sıcaklığı hissettiren
Sım sıkı sarılan
Konuştukça yürekleri dağlayan
Ağlarken gözlerini saklayan
Kadınlığını bir tarafa bırakıp
Ekmeğini taştan sağlayan
Bilemezsin

Tabi
Nerden bilesin
Acının yetimi ızdırapla
Uyuttuğunu
Acının yetimi boynu bükük
Büyüttüğünü
Acının ömürleri
Tükettiğini

Sende çocuk oldun
Bende
Sende büyüdün
Bende

Yetim güler yanlış güler derler
Olsun
Ben dim dik ayaktayım
Ya sen?