sen…
alabildiğince sen
umarsızca sen
tutkuların korkuların ötesi sen
sen…
türkü tadında bir şehirsin
ürkek bir cerensin
zerre zerre
buse buse güzelsin
korkarım bana değil
sen kendine özelsin
sen…
tek yol ölüm mü dersin
sinemi lime lime edersin
oysa yaşamakken gözlerin
süzdükçe beni
beni eritirsin
yokluğun ölümle bir
bu halde gerçek nedir
iki silüet aynı kefenden
ikisi de ölüm ikisi de sır
ve gerçek
olmamak mı dersin
yok olmayı kolay bilirsin
heyhat
bana yegane ölüm sensin
ansızın tüm korkular silinsin
perde perde
bulut bulut silinsin
sen… duyarsızca yaşarken sen
yazık
bunca hınç niçin
bu kin kime
hala vakit var mı dersin
sen…
rüzgarlar sen kokarken apansızca
sen… Delisin