Sen dağıttın, ben toparladım
Ben toparladım gözyaşlarımı,
En çok senin yanında üşüyorum artık,
Sana yaklaşmaktan korkar oldum,
Ben daha çok toyum, çocuğum.
Bir salgın hastalık sanki sensizlik üzerimde
Nereye gidersem gideyim hep peşimde.
Ne zaman güneş olup ışıldasan yüzüme mutluyum;
Ne zaman bir rüzgar esip dalgalansan
İsyankâr dalgaların beni dövse;
Gözyaşlarım karışır senin coşkun eteklerine
Kaybolup gider umutlarım, içim acırken susarım.
Susabilmek elimde avucumda belki de tek kalanım.