Kocagözlü Nazlı’ya

Sen benim her şeyimsin…

Gecemsin…

gecede yıldızım,
yıldızlardan ”zühre”msin.
şavkı gözümü alan,
ruhumu kamaştıran,
hiç solmayan, sönmeyen

her daim parlayan

seninim seninim diye göz kırpan
yıldızımsın

Sen benim ”Zühre” yıldızımsın!.

gülümsün…

kokusu burcak
rengi ak
halûku hak olan gülümsün!

kanım karışınca kanına

bir damlam akarken ak tenine
bu sefer de kırmızı gülümsün!

şah-ı çiçeksin
GÜLSÜN
gonca gülsün

sen benim şah-ı çiçeğim
benim gülümsün…

Sen benim gonca gülümsün!

Saçının her bir teline kurbanlar adadığımsın.
Bir ufacık gülüşüne,
Bir tatlı bakışına,
Bir ”Seni Seviyorum” deyişine
Dünyalar verdiğimsin
Sen benim Tek sevdiğimsin!!

Sen benim “Her şey”imsin

Duamsın…
elim açık,
boynum bükük
Allah’tan dilediğimsin.

Sen benim diz çöküp dinlediğimsin

”Allah’ım bana benden akıllı bir eş ver”
derken kastettiğimsin.

Sen benim Tanrıya duyurduğum,
arzettiğim,
haykırdığım, bağırdığım
Yar yar yalvardığım duamsın.

Sen benim
Kabul olan duamsın…

her şeyimsin yar!

Havvamsın
ilk havvamsın… ve son.

Bir ervah-ı âdemin
aslolan nesline ANA kıldığı
Havvasın… Havvasın işte!

kadınımsın..
hanımım…
eşim, dostum, arkadaşım
yolda yoldaşım
halde haldaşımsın…
mazhar-ı sırdaşımsın.

Sen benim can yoldaşımsın..!!

İstanbul – 14.02.2004