Sekban Hanım sele gitti,
Server Bey toprağa karıştı.
Çocukları bakakaldı.
Gözleri boşluğa daldı.

Evleri de yok olmuştu,
onların gözleri dolmuştu.
Çocuklar kaldırıp başlarını
baktılar ablalarına,
işte o an yağmurlar, seller oluştu dünyalarında.

Sekban Hanım sele gitti,
Server Bey toprağa karıştı.
Gökyüzü kızıllaştı, karardı.
Ne yazık üç kardeş günden güne
yokluğa alıştı.
Anne yoktu, baba yoktu, aş yoktu,
dert çoktu.

Her yağışta baktılar birbirlerine sessizce
yaşadılar hayatlarını ümitsizce.

Yok sizler karartmayın enseyi, benim gibi,
ޞükredelim Allah’ımıza daim ebedi…