Hep ağlayan sevdalar yaşadım
iki damlasında seviştim gözyaşlarımın
bazen hüzünlü bir çığlık
bazense gamlı bir şarkı vardı oyunlarımda
oysa hep içimdeydi mutluluğum
ve sana saklamıştım bütün gülüşlerimi

geceler vardı bir yanık şehrin pusunda
ve uykusunda aşklar
en titreten ayazında
sonraların ilklerinde duran zamanın
savunmasız saat vuruşunda
duruşunda zayıf kalbimin
bir aşkın yorgun çığlığı
ve bir gözyaşının ıslaklığında
sana saklamıştım bütün gülüşlerimi

çok kez savaştı yalın ellerim
kalemin dur diye haykırışlarında
hep tırnak içinde ayırdım adını,
cümleleri yarım yazarken satırlara
cümlesiz anlamlar vardı
hani bilirsin sonunda üç nokta
yani sen vardın aklımda
ve sen yoktun
ıslak güllerin kokusunda
ayıpsız ayıplarımdan ayıplanırken
birtek sen yoktun yanımda
ve ben birtek
sana saklamıştım bütün gülüşlerimi

güneş batıyordu öğle vakitleri
bakire çiçeklerin teslimiyetinde
korkusu vardı karanlığın
görecek gözlerin silahında mahçup
ve savunmasız kalışları vardı
sen yine yoktun o vakitler
gece güne dönmüş
ve ağustos kar olup yağıyordu
bilmeden isimsiz sevişenleri
kör gözlerle kurşuna boğuyordun
ve sen çalıyordun heveslerimi
ağlatıp inadına içimdeki sevincimi
ağustusta kar oluyordun üzerime
ve ben bilmeden
sana saklamıştım bütün gülüşlerimi…