Sen kendi gölgene mahkum bir çiçek,
Kimsesiz ve ıssız bir çölde tek başına,
Umuda açan yapraklarını ve sevdaya,
Tek kalan bensiz zamana…

İçimden bir acı geçer,
Kimsesiz,yorgun ve iç sızlatan,
Sensiz doğar güneş, sensiz açar çiçek,
Ben sensiz yaşamayı öğrendim de bir bilen yok.

Farklı farklı denizlere açtım sevdamı,
Kırık bir yelkenle ama hiç korkmadan,
Ben seni sevmedim “Badem Gözlüm”,
Seni sevmenin tadını yaşadım sadece sensizlikte.