sahilde
tam kayaların orada
dalgaların kucağına
bir el uzatım
mesafesinde
yakaları kalkık paltosuyla
beklerken gördüm onu
anladım
anladım hemen
bırakmak niyetindeydi
ona hoş seda vermeyen bu diyarı
dilim tutuldu
nutkum tutuldu
bir ses edemedim
yarin burada
gözlerinin ucunda diyemedim
derken
kayar gibi süzüldü
ben
ona dur diyene kadar…
artık ben acıların
yangınındaydım
artık ben yangınların
sıcağındaydım
deli karanlık gözlerimle
baktığım her yer
deli karanlık
ona uzatamadığım
umudun son urganıydı
onun
dönüp te bakmadığı
bakıp ta tutmadığı
düğüm elimde
çözemeden bekledim
boşuna

ahlara kaldım şimdi
vahlar çınlıyor kulaklarımda
hayali yakamda biliyorum
hayatın çilesini vermiştim ona
meyvesini ben tadarken
borcum vicdandadır
onuda biliyorum
gün olur
nasıl olacaksa öyle
öderim
söz veriyorum

şimdi
sahilde
tam kayaların orada
yakaları kalkık paltosuyla
bir adam durur
gözleri deli karanlık
alnında kocaman bir düş yarası
kaşları çatık
ha babam
bakar durur da
durur

İstanbul – 2000