Üç beş tüy gibiydiler
doğumun ardından
ha var ha yok
çıplak kafası öpülüp sevildi
bebeğin
uzarken yavaş yavaş
buklelendiler
sarı seyrek lüleler
yüze döküldü
nine kesti uçlarından
bir tutam
dokundurup
yumurta kabuklarına
özenle gül fidanına
tutturdu
çabuk büyüsünler
çok çoğalsınlar
onlar büyüyüp çoğala dursun
bebek de büyüdü okullu oldu
iki ak kurdeleli örgü
indi saydam kulakların ardından

Gün geldi
genç altın dalgalar
savrulup rüzgarda özgürce
omuzlara bıraktılar kendilerini
dokunurken titredi nice eller
güzellikleri dillerde gezindi
gün geldi
yeni doğanlar için
canım ışıltılarını kurban ettiler
sineye çektiler
kaybolan renklerini
Ve bir gün
hiç ama hiç isteksiz
sert acımasız ve davetsiz
dönüşsüz beyazlarla karşılaşıldı

Beyaz ki yalnız saçlarda
yaşlanmışlıktı!..

İstanbul – ޞubat 1995