Bir hastane odasında açtım gözümü
Sensizlikten yatırmışlar
Saat sabaha karşıydı
İyiden iyiye düşünmeye başlamıştım ölümü
Ölmeyi bilemedim
Caddeler bomboştu ben ağlarken
Gözlerim kapanıyordu
Tutamıyordum seni daha fazla
Bırakmasını bilemedim
Aklımdaydın ne olsa da
Kırık camlar üzerinde yürüdüm
Bir süre unutur gibi oldum
Unutmasını bilemedim
Yan yana toplanmıştı yıldızlar
Ta ufuktaydı
ޞehrin üstü kara çarşaf
Bütün perdeler çekili ve ışıklar kapalıydı
Ay parça parça dağılmıştı saçlarına
Dokunmasını bilemedim
Deniz kayalıkları dövdü
Kızgındı bana kalp gibi kırgın
İsmini sildi kumsaldan
Metal yorgunu gemiler su alıyordu
Ben söyleniyordum kendime
Uyuşmuştu her yanım
Herkes sendin ve sen sevgi aradığım herkestin
Ve sevdiğim herkes
İliklerime vuruyordu soğuk
Düşünmek zordu geri dönmeyi istemek de
Ağlar takıldı ayaklarıma bu gece
Tam sana geliyordum
Kurtulmasını bilemedim
Bir sehpa ayaklarımın altında
Ay parça parça dağılmıştı saçlarına
Görüyordum seni belki
Belki yan yanaydık belki de ayrıydık
Ama kimi sevsem sendin ve sevgi aradığım herkestin
İlmik sıktı boğazımı sıkıldım biraz
İpi sen kestin
Ben kurtulmasını bilemedim
Canım acımıştı yine de
Hayat mı yoksa ölüm müydün anlamadım
Sen gittin sonra ve yine
Yine her gidişin gibi sustum gelmeni bekledim
Bir hastane odasında açtım gözümü
Sensizlikten yatırmışlar
Saat gece yarısını geçmişti
Tüm rüyalar bitmiş ve unutulmuştu aklımda
Hatırlamasını bilemedim.