Nazım Hikmet’e

“Gecenin saat biri,
lambayı söndürmedik.
belki yarım saat sonra, belki sabaha karşı
gene basılabilir evim,
beni alıp götürürler
kitaplarımızla beraber”

Nazım Hikmet

I

saat gece yarısıydı belki
tüm şehir uykuda
gökyüzü aşk dolu
ferah bir koku, hepsi avuçlarımda
şehir avuçlarımda
çığlıklarım var anlatamıyorum sana

II

saat gece
yarısıydı
adın istemeyle ilgili
kaldırımlar yavaşlarken birden
adımlarım mezar taşları gibi
bir el uzanıyor gecenin içine
dağlara karanfil bırakacak sanki

III

saat gece yarısı bana yaklaşıyorsun
ben bir dağım
adımların seni getiriyor bize
bir dal kırılıyor aniden yüreğimde
derken bir patlama kopuyor şuracıkta

IV

(saat gece yarısını biraz geçiyordu)
tüm şehir ayakta
sanki bileklerim kırılacak
koşuyorum kapalı gözlere
kaçmıyorum
önümde sen ardımda sen
saat sabaha yakın.