yıllanmış torbasıyla görünüverdi
parkın hemen yanındaki kulübeden
sanki yıllar geçtikce
daha bir dirilişe geçiyordu o kulübe
daha bir önemli gözüküyordu
geçmiş dönemin barınağı
ve içinde ki adam yıllar geçtikce o küçük
kulübede daha da küçülüyordu
bakışları bulanıktı olası buda başı eğik hafifte
kamburu var bayağı engin..
türküsü bol olsun diye koyuyor
yine torbasına darman duman
birde aynen dediğim ağzında bir türkü
odasındaki bülbüle inat sonra çıkıyor
torbasıyla beraber yükleniyor asırların
kıymetini dökülüveriyor yolun öte tarafındaki
yola ve başlıyor yavaş adımlarında sayı
saymaya
bir, iki, üç..
yığılıveriyor gerisim geri
eee kardeşim yıllardan beri
yürüyor bu ayaklar
hala mı eziyet
bir de genç gibi tutturmuşsun bir türkü…
olmaz ki ne olur doktor bey
yaşamamak mı olur?

ya bu adamın ne işi var dışarda rahatca
gebersin
çok haklısınız efendim
kulaklarıda duymaz bu ihtiyarın
öle…
değil ama kulakları iyi duyar o ihtiyar delikanlının …
göz kapakları iyice kapanır ama vurdu ya yere
yerde vurdu ona oysa o kadar narin basmıştı
yola ama nafile
şimdi kafasında bir sargı bezi
kollarında hiç iyileşmeyecek bir alçı
ve de tekerlekli sandalye
ama hiç haketmiyordu aslında
bu hakedişliği
ne tür bir şakaysa hemen hayat
buna son vermeliydi duymuşcasına..
gözlerinin önünde kulübesi bir tutamda
ekmeği vardı ihtiyarın
kamburu daha bir düzgündü yattığında
ama kolları ve ayakları ne olacaktı
ve önemli olan kim bakacaktı kendisine
kulübesine, bülbülüne
neyse şişti kafası artık
düşünmeyecek fazla doktor bey
efendim
yaşayacak mıyım
evet yaşayacaksın
gözleri gülmeye başlar umut kanadı açılır birden
ama der doktor…
ne aması
bülbülün dün gece ölmüş
nee!!!
açlıktan
kim öldürdü
açlık
ben neden sakatım
açlıktan eee
ee açlık neden yardım eden yok
uzak…bize açlık yakın
dost açlık
neyse biraz uyumalı
sabah erkenden en önce güneşe hüzün
biriktirirken en acısıda açlık
günleri beklerken en acısı açlık