ޞita hengâmının şiddeti geçti
Gayrı renge girdi zamane dostum
Bahar demlerinin kokusu düştü
Dağıttı amberin cihana dostum

Eridi karları yeşerdi çöller
Sürüldü zincirin bulandı seller
ޞükûfe açılır estikçe yeller
Minnet ne sümbüle reyhana dostum

Der ki Âşık Ömer açıldı güller
Cennet misal oldu sahralar çöller
Seyrü sülûk etti hep ehlidiller
Sen niçin çıkmazsın seyrana dostum