Son şiirimi attın eminim, bu da benden son alacağın olsun.

Sana bir şiir yazarım,
Yutkunamazsın sözler acı gelir,
Adım da atamazsın yükü ağır gelir;

Sana bir şiir yazarım,
Ağlayamazsın gözyaşın gönlüne tuzlu gelir,
Aynı bedende duramazsın, ruhuna dar gelir.

Sana bir şiir yazarım,
Yutsan da boğmaz küçük yüreğin, ağzına gelir;
Üşümezsin de kan beynine çekilir.

Oysa sana ne şiirler yazdım,
Elinde defter ile okula gelir,
Hesapsızca sözler dilime gelir.

Sana ne şiirler yazdım,
Telefondaki sesin umut verir,
Kavuştuğunda eller her şeyi unutuverir.

Sana ne şiirler yazdım,
Dilimde ”Duman”, kadehteki şarap keyif verir,
Kızaran yanakların ise hınzır bir gülümseyiş getirir.

Ve sonunda sana şiir yazamadığım gün gelir,
Mesaj kutusuna, mesajın anlamsız gelir.

Kim bilir
Yüzünü hatırlarsam, ellerini,
Ellerini hatırlarsam gözlerini,
Belki adını hatırlarsam
Masama demli bir çay ve simit yeniden gelir.

Sana tüm sözlerimi hatırlasam, aklıma sadece sonu gelir.
ޞimdi sende okumaya çalış bu şiirle şarkı sana, ilk kez dilime gelir;

”Ben sigara dumanın altında yana yana en sonunda kül oldum,
Sen kibritin hiç yanmayan ucunda birinin hayatından geçmiş oldun”.

İstanbul – 03.11.2006