Can Yücel’i Anmak

Can Yücel’i hatırlattın ..
Sidikli kontes demişti
Çağın vebası
Koktukça sevdiği yalnızlığına

Oysa benim de, şiir isimli çocuklarım vardı
Rengarenk ..
Asyalı, Avrupalı, Dünyalı
Hepsi öksüz bu günlerde
Ve yangın yeriyse yalnızlık
Bu koku, boğmadan çocuklarımı!

Meğer ne kadar kalabalıkmışım
Memleketli bir sevdayı resmetmişler
Hırçın, saldırgan, sevecen
Bir o kadar da anaç
Ve öksüz

ޞimdi azalıyorsak ikimiz birden
Okuduğumuz tarih bizim değil..
O yüzden sınıfta kaldım hep..
Ve o yüzdendir ki
Babasız çocuklar büyüttüm
Örgütlü yalnızlık içinde

Can baba olsaydı, şimdi
Piç bunlar piç
Diye bağırır..
Bir de, vesika verirdi elime
Ya bir de!
Ya bir de!
Ya bir de, seni bilseydi!

Mersin – 25.11.2006