Tertemiz geldik dünyaya küçücüktük ve buruşuk
Önce ağlamayı öğrendik, ne de olsa en çok lazım olacak şeydi
Emeklemeyi öğrendik, emek vermeyi öğrendik
Ayağa kalktık, düştük ve düştükçe yeniden denedik, başardık
Doyasıya oynadık sokaklarda terledik, yorulduk
Sonra aşık olmayı öğrendik en acılısından
Genç olduk, damarlarımızda en deli kanlar dolaştı
Yuva kurma vakti gelince canını dişine takmayı gördük
Kan ter içinde çalıştık, çalıştık, durmadan çalıştık
Anne babalarımızdan aldığımız bayrağı çocuklarımıza devrettik
Yetiştirmeye çalıştık onları en iyi şekilde
Büyümelerini izledik bazen gülerek bazen ağlayarak
Vücudumuz yorulmaya başladı ve saçlarımızda aklar
Adım adım yaşarken hayatı birer birer geçti duraklar
Gün doğdu gün battı gece oldu
Baharda açan çiçekler karakışta soldu
Bazen üzüldük, ağladık kederlendik
Bazen güldük, eğlendik neşelendik
Birgün dolaştık dağların zirvesinde
Öbür gün iniverdik uçurumların dibine
Dalga dalga yaşandı bir ömür
Durulduk sütliman olduk kimi zaman
Kimi zaman coştuk, başımızı kayalıklara vurduk
Kimine kalbimizi bile verdik
Kiminden bir tebessümü esirgedik
Hergün daha fazlasını bekledik
Kazandık biraz ve biraz kaybettik
Hepimiz bir hayat sürdük
Söyleyin dünyadan yanımızda ne götürdük
Birgün durdu dünya bizim için
Son durakta iniverdik bir kabrin içine
Rüya gibi geçen bir yıllardan ne anladık
Evet hepimiz bu rüyaya aldandık

Beytepe / Ankara – 27.04.07