Fecre dek akıyor yaşlarım iki pınardan,
Ağlıyorum sızım kalbimdeki bir yaradan,
Talihimsin göndermiş seni bana Yaradan,
Makberde bile unutmam yıllar geçse aradan.

Allahım bu nasıl dert, yakıyor insanı,
Ve gönül yanmakta buluyor yine dermanı.

Elinde mum olmuş her gün eriyor kalbim,
Benliğimi sarmış, terketmiyor hayalin.
En caniyi bile ürkütür olmuş ahvalim,
Ne hekim ne ilaç! Reçetem sensin yarim!!

Kayseri – 2004