Bu son şiirim sana, bundan sonra yok artık!
Çal başına aşkını, gözlerine sok artık!
ޞeytan görsün yüzünü, benim karnım tok artık!

Sevda denizlerinde, bana vurgun yediren,
Aşkın kitabındaki, karizmamı çizdiren…

Bırak beni kendime, defterimi dür benim!
Ne yapsan yok faydası, rüyalarım hür benim!..
Ve artık senden yana, neyim varsa sır benim!..

Uzatma ellerini, çoktan kalktı o tren!
Ey benim yıllarımı, gençliğimi bitiren…

Neler vermiştim sana, bitirdin kredini!
Başıma tac etmiştim, sahtekâr suretini,
Sonunda ben de gördüm, kozlarını restini;

Oynuyorum her şeyi, beni soyan sömüren,
Ömür boyu diktiğim, fidanları deviren…

Nasıl tutuldum sana, bir türlü bilmiyorum…
Senle geçen yılları, yaşanmış saymıyorum!..
Seni maziye gömdüm, dönüp de bakmıyorum!..

Sakın çıkma karşıma, beni yıkan düşüren!
Yemyeşil baharımı, sonbahara çeviren…

Olmam gayrı sana ben, ne köle ne kul artık!
Sana bıraktım seni, Allah’ından bul artık!
Senin adın nezdimde, geçmez para pul artık!..

Toz pembe hayalleri, bir bir sona erdiren!
Hayat vermek dururken, canlı canlı öldüren…

Olching – 06.10.2002