Anlat bakalım şehr-i İstanbul
Kırmızı entarili kızlarını,
Rugan pabuçlu,
Yüzleri çamurlu torunlarını anlat.
Beni anlat İstanbul!
Anamı anlat, babamı…

Sessizliğini dinliyorum bugün şehr-i İstanbul
Senden ufacık bir isteğim var;
Çocukluğumu istiyorum,
Okul arkadaşlarımı, Üsküdar’daki martıları
Ve bir türlü yamanmayan pabuçlarımı.

Hayallerimi Çengelköy’e iliklediğimden beri
Gözlerimi, Kızkulesi’ne bekçi tayin ettim.
Bir demli çayla,bir parça simitti payıma düşen
Bir yanımda Haliç, bir yanımda sen…

Bir rayiha sarar dört yanımı,
Çocukluğumdan haber getirir saklı saklı
Gözlerimi kapatsam adın gelir aklıma,
Gözlerimi açsam kokun

Bu sevda bukadar güzel olmazdı,
Adı İstanbul olmasaydı.
Ah İstanbul ah!
Sen sevdamın şehri
Bir yanımda Haliç, bir yanımda Kızkulesi

Sevdam sende güzel
Adında saklı baharım
Ah İstanbul ah!
Seni anlatmaya kelime mi yeter?
Sen beni anlarsın,
Sussam yeter…