Bir yer söylediler, gelincikler taptazeymiş.
Ziyaret eden çok az olurmuş, bu nasıl iş?

İnsanlar bilmez mi, mahşerin olduğu yeri?
Merak etmezler mi, burda yatar, dedeleri?

Gün batınca, süngünün doğduğu yer, burası,
Merak eden gelir görür kaşla göz arası.

Zaferin ilmik ilmik örüldüğü bir mekan,
Ataların öldükçe dirildiği bir mekan,

Yarın hep benden hesap soracak, oğlum kızım;
Bize bedenimizin yanında ruh da lazım.

Bizi diriltecek ruh Çanakkale’de kalmış.
Kocaman bir zafer burada uykuya dalmış.

Gıpta ederim şehitlere, başka ne denir?
ޞehitlerin hakları bilmem nasıl ödenir?

İstanbul – 28.04.2004