bu şehirde ben varım,
bu sokaklar
bu evler beni tanır
bu şehirle büyüdüm

caddeler geniş
insanlar azdı
tanırdık birbirimizi
Çankaya’ya doğru ağaçlar
sanki hep bahar kokardı
kemiklerimiz donardı
kış günlerinde
hızlı hızlı evlerimize koşardık

bu şehirde ben varım
ve anılarım
kavgalarım
aşklarım
hayallerim var

ben bu şehre gözüm gibi bakarım
ne zaman bir ağacı kesseler
ne zaman ismini değiştirseler yolların
şehir kayboluyor sanır korkarım
kim geçmişini yok ederse
sahibi olamaz yarınların

bu şehirde ben varım
üniversitelerim
yurtlarım
evim
karım
bir ömrün geçmesi
bir insanın oluşması var
gencecik öğrenciydim
yakışıklı asistan
hani varya
sanırdım kendimi sultan
o sloganlar yazılmış duvarlarda
kurşunlar arasında
yaşamak, yaşar kalmak zordu aslında

bu şehirde ben varım
akın akın
göçmen kuşlar gibi insanlar gelirken
semtleri doldurması yeni yüzlerin
Ankara’lı çekilirdi şehrin yükseklerine
Gaziosmanpaşa, Köroğlu, Oran’a
anlatacak birşey kalmadığını görerek çocuklarına
insanlar çoğalırken
gökten otomobil yağdı
arabalar kaldırımlara
yayalar yollara kaydı

bu şehirde ben varım
bu şehirde şekillendi hayatım
bu şehirde doğmuş karım, ne bilirdim
o beni ne bilirdi
bu şehirde tanıdım onu, bu şehirde sevdim
bu şehirde miniminnacık kanatlarında sevildim
bu şehirde oldu evim
ve bu şehirde işim

bu şehirde ben varım
bu şehirde tanıdım
iyi, güzel, kötü çirkini
bu şehirde sigaraya başladım
bu şehirde içtim en efkarlı, en mutlu içkimi
bu şehirde evlendirdik her iki kardeşimi
ne çok tanıdıklarım oldu
ne çok hatırladıklarım
ne çok kaybettiklerim oldu
ne çok kazandıklarım
arkadaşlarım
gelirsem yeniden dünyaya
yine yerleşirim Ankara’ya
bu şehirde ben varım