Daha tadamamışken hayatı
İlk gurbet yolculuğuna çıkmıştı
Anadan babadan dostlarından ayrı
Emir kuluydu yüreğini kilitleyip
Ne görev verildiyse yapmaktı işi
Ülkesi vatanı yarınları için
Sabır etmekti en büyük zorluğu
Adı Mehmet’ti
ޞehit düştü hain kurşuna
Gazi düştü hain pusuya
Hiç tanımadığı insanlar için
Hiç doğmamış çocuklar için
İçin için kan ağlarken içerim
Gözlerim ağlamaklı oldu sustu
Sadece konuştu kızgın dille
Bu kadar kısa mıydı yaşam
Bu kadar tadımlık mıydı hayat
Kimden hesap sormalı analar
Yirmi yılın en sancılı dokuz ayını
Karşımda mum gibi erise gam yemem diyor
Babalar bir anda yok oluverdi
Kısa bir film misali geçip gitti
Seni içerime gömdüm oğul canım
Artık hasretlerimi özlemlerimi sakınacağım
Her Mehmetçik tezkere aldığında
Koşup boynuma sarılacağım
Sen geldin diye mehmedim.

İstanbul – 2007